wspomnienie lata...

CHCĘ, ABYŚ ŻYŁ
Czy wiesz, że wielu ludzi już nie żyje, ponieważ nie potrafią się już śmiać? Są prawie martwi. Bo tam, gdzie nie ma śmiechu, nie ma życia. Ludzi ogarnia ciemność, odczuwa się noc. Musisz żyć i ożywiać swoje otoczenie. Ale co to takiego: żyć? Piękne mieszkanie? Luksus? Wymarzone podróże do dalekich, rajskich krajów? Znam ludzi, którzy to mają i mimo to nie żyją. W ich pobliżu dostaje się dreszczy i ma się wrażenie, że wesołość jest zabroniona pod karą więzienia.
Życie ma wiele wspólnego z serdecznością i ciepłem. Także z tym, byś potrafił się pogodzić za sprawami, których nie da się zmienić i już, byś potrafił pogodzić się ze swoimi obiema lewymi rękami, byś potrafił zawrzeć pokój ze swoimi bliźnimi i pokój ze sobą, ze swoim biednym chorym sercem. Czy lubiłeś już kogoś z całego serca? I czy są także tacy, którzy naprawdę cię lubią? Ciężko jest przecież żyć bez kilku drogich, sympatycznych ludzi wokół siebie.
Uważam, że to straszne, gdy ludzie umierają bez szans na to, by powiedzieć: są ludzie którzy mnie kochają. A także przede wszystkim: jest jeden Bóg, który chciałby zobaczyć, że jesteś szczęśliwy, że potrafisz żyć i śmiać się w jego słońcu. Mówi ON: chcę, abyś żył.
13 październik