GDYBY ICH NIE BYŁO
Pewien mężczyzna wraca do afrykańskiego kraju, w którym przed paru laty został niemal śmiertelnie pobity. Latami trwało zanim wyzdrowiał. Ludzie mówią: to szaleniec. Dlaczego to robi? Nie prowadzi tam interesów, nie ma tam przyszłości. Jedyne, co ma, to miłość do ludzi. Dla niej chce angażować swój czas, swoje siły, życie.
Dziwne! Dlaczego ludzie jadą do zacofanych krajów, dlaczego znoszą trudne warunki życia, rezygnują z małżeństwa i rodziny, by należeć całym sercem do bezradnych, nieszczęśliwych, kalekich, chorych, umierających? Dlaczego?
To szaleńcy. W oczach świata są marzycielami, ponieważ nie liczą na pieniądze i bogactwo, godności i karierę, uciechy i przyjemności. Szaleńcy, ale najczęściej ludzie bardzo szczęśliwi. Są trochę jak kwiaty. Kwiaty nie mają rąk: Nic nie biorą, lecz tylko dają. Rosną, kwitną i przekwitają. Istnieją wyłącznie dla radości innych.
Ci szaleńcy wpuszczają chociaż trochę światła, gdy w życie tak wielu ludzi wedrze się noc. Pomogą nam ponownie uwierzyć w nowy dzień. Gdyby ich nie było, świat byłby skończony.
23 września