CZŁOWIEK ZUPEŁNIE UBOGI
Kto nie ma przyjaciela, przyjaciółki, jest człowiekiem zupełnie ubogim. To źle, gdy zachorujesz, gdy przytrafi ci się jakieś nieszczęście. Ale niemal nie do wytrzymania jest fakt, że nie masz nikogo, komu możesz o tym opowiedzieć.
Z przyjaciółmi można dzielić wszystko: troski, pomysły, kłopoty, problemy, doświadczenia, pracę, strach i radość. Droga do prawdziwej przyjaźni jest dosyć długa. Musisz nauczyć się dzielić. Musisz nauczyć się dawać. Musisz także nauczyć się przyjmować. Pozostań prosty. Zarozumiali nie potrafią przyjmować. Są zamknięci, usychają. Przyjaźń należy do największych dobrodziejstw w życiu.
Dlaczego tylu ludzi nie ma niczego z życia? Dlatego, że nie mają przyjaciół dających im nadzieję. Dawać sobie wzajemnie nadzieję to: dodawać sobie wzajemnie otuchy, ponosić za siebie nawzajem odpowiedzialność, zawrzeć ze sobą wzajemnie przyjaźń.
9 września