****

...

przytulam się do wiatru
mam rozpostarte skrzydła

często powracający sen

wbijam szpony
nie z okrucieństwa
lecz zgodnie ze swoją naturą

z wysokiej gałęzi
śledzę najdrobniejszy takt
wers i pociągnięcie pędzla

nie lubię człowieka
nie smakuje mi
za dużo w nim goryczy

znowu słucham muzyki baroku
jest jak prąd wznoszący

niestety siwieją mi
wzrok i skrzydła
coraz częściej jest mi po prostu zimno

jak usuwa się ziemia spod nóg
pozostaje tylko unosić się

nie tylko złością i gniewem

ależ to trudne

https://www.youtube.com/watch?v=MhmpfPvpKaA&list=RDMhmpfPvpKaA&start_radio=1&t=19