Powązki Warszawa Iruchna Rudnicka 1910

Po chmurach leciuteńko
jak zefirek idę.
Wraz ze mną Aniołowie
z wielkim szumem skrzydeł.
Zabieram swoją różę,
cóż , że jest z kamienia.
Lata ziemskiej radości,
dziecinne wspomnienia.
Chociaż bosa, w koszulce,
więcej mi nie trzeba,
bo zanurzę me stopy
w rajskich kwiatach nieba.

Tym razem podziwiamy więc posąg dziewczynki, jakby budzącej się ze snu. O tym, że drzemała, świadczy zresztą wykończona koronką koszulka nocna, w którą odziany jest nasz aniołek. Z lekkim uśmiechem spogląda w niebo, do którego z pewnością zaraz zostanie uniesiona. W ręku trzyma kwiaty - symbol piękna i młodego życia.

Przesłanie owego dzieła jest więc oczywiste: krótka egzystencja (kwiaty) anielskiej istoty, jaką była Irenka, dobiegła końca. Jednak czeka na nią nowe, lepsze życie w Niebie, którego blask widzi już teraz, gdyż przysłania rączką oczy.

Pomniczek Irenki stanowi dominujący element rodzinnego grobu familii Rudnickich. Zarówno rzeźba, jak i sam grobowiec zostały wykonane z rzadkich na Starych Powązkach materiałów: białego i czerwonego granitu.

dodane na fotoforum:

• Stare Powązki
• Listopad 01