Warszawa Powązki - Lusia Raciborowska 1/3

W rozkwicie swej urody,
od ponad wieku w biegu.
Ciągle ucieka Lusia,
wymyka się ku niebu.
Wciąż na krawędzi trumny....
o włos od szczęśliwości.
Świat już jej nie dotyczy,
zmartwienia i miłości.
Na próżno zimny kamień
więził stopy tancerki.
Nie wstrzyma Lusi nawet
Rodziców smutek wielki.
Wyrywa się dziewczyna
spod kamiennego wieka.
W błękity się unosi....

Uciekaj....ach, uciekaj !

dodane na fotoforum:

• Stare Powązki
• Listopad 01