Leki z Bożej apteki

surowcem leczniczym jest głównie korzeń łopianu, rzadziej nasiona. Naukowcy odkryli w korzonkach wielocukry (inulinę), olejek eteryczny, śluzy, fitosterole, kwasy
organiczne, sole mineralne (siarczki i fosforany), białka, gorycze, garbniki, żywice i witaminę C; owoce zawierają tłusty olej i lignany. Cała roślina zaś może się poszczycić cennymi mikroelementami – cynkiem, miedzią, kobaltem, manganem i żelazem.
Korzeń łopianu ma działanie żółciopędne, napotne, bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne (pomaga zwalczać infekcje typu drożdżakowego), przeciwzapalne, przeciwcukrzycowe, przeciwreumatyczne i gojące. W warunkach domowych najczęściej stosuje się wywar z korzenia lub sok ze świeżej rośliny – wewnętrznie przy kłopotach z przemianą materii, dla zwiększania wydzielania soków trawiennych i śluzu, dla pobudzania wydzielania potu, przy chronicznych zaparciach oraz przy przewlekłych chorobach skóry i reumatyzmie. Przywraca normalną florę bakteryjną w jelitach po kuracji antybiotykowej. Stosowany zewnętrznie, w kąpielach, okładach lub zmywaniach, leczy wiele chorób skóry: łojotok, trądzik młodzieńczy (poprawia czynność gruczołów łojowych), egzemy, wysypki, rany, oparzenia, czyraki i łuszczycę. W takich przypadkach pomagają również łopianowe maceraty i maści.

dodane na fotoforum: