Dziedziniec fortu Salis Soglio..

Pierwsze próby wytrzymałości fortyfikacji przeprowadzono w 1892 roku. Do 1907 roku Twierdza Przemyśl była intensywnie rozbudowywana, potem władze austriackie wstrzymały dotacje i trzeba było wprowadzić oszczędności. Tuż przed wybuchem I wojny światowej pierścień zewnętrzny fortów liczył 45 km i składał się z 17 fortów głównych. Wewnętrzny pierścień stanowiło 21 fortów, jednak tylko 12 ze wszystkich obiektów oceniano jako wystarczająco odporne na wszelkiego rodzaju pociski.
Pierwsze oblężenie trwało od 17 września do 10 października 1914 i zakończyło się porażką Rosjan, którzy stracili 10 tys. żołnierzy. Obrońcy twierdzy ponieśli trzy razy mniejsze straty.
Drugi raz Rosjanie ruszyli na Przemyśl 5 listopada, zdobywając miasto, osłabione brakami w zaopatrzeniu, 20 marca 1915. Dwa dni później wysadzili austriackie działa, forty i mosty na Sanie.
Ostatecznie twierdza skapitulowała 23 marca, a do miasta wkroczyły oddziały rosyjskie. 2 kwietnia do Przemyśla przybył car Mikołaj II, aby osobiście podziękować żołnierzom za zwycięstwo. Podczas tej wizyty odwiedził fort X Orzechowce. W maju, po przerwaniu frontu rosyjskiego i bitwie pod Gorlicami, Rosjanie zaczęli się wycofywać. 31 maja Przemyśl zaatakowały pułki bawarskie, pułk pruski i austriaccy strzelcy, kilka dni później odzyskując twierdzę. 22 listopada 1919 r. twierdza Przemyśl, zgodnie z zarządzeniem wojennym, przestała być fortecą, a część obiektów wyburzono.