Kwiatki na łące....

SNY O POTĘDZE [1901]

Całą bezkształtną masę kruszców drogocennych...

Z ciemnych mojego lasu drzew jeno najcichsze...

Chroń, Pani, wątłą mojej duszy zieleń..

Moc zbudziła w nim butę i dumny gniew wraży...
W rozzłocone, słoneczne, omdlałe południe...

Wśród swawolnej gonitwy w boru gęstwie szarej..

Mistrz uczuł w swojej piersi dech nieskończoności...

Wyolbrzymiałem w bezmiar! Moc mi pierś przenika!...

Wszystko, co we mnie trwożne, poddańcze, pokorne...

Leopold Staff.

============================