Centralną „relikwią” podczas spotkań był Sztandar krwi, który zawsze był wnoszony i trzymany przez Jakoba Grimmingera, jednego z uczestników puczu w 1923 roku. Podczas uroczystości Blutfahnenweihe nowe sztandary zostawały „poświęcone” poprzez dotknięcie z nimi Krwawego sztandaru.