(0)
Tramwaj linii numer 1 - lata dwudzieste
Pierwszy tramwaj na ulice Olsztyna wyjechał w sobotę 14 grudnia 1907 roku. Wagon ruszył - po uroczystości z udziałem mieszkańców miasta - na linii nr 2 spod nowego ratusza do Jakubowa, które było wtedy ulubionym miejscem niedzielnego wypoczynku olsztyniaków. Trasa wiodła ul. 1Maja i rozbudowującą się wtedy aleją Wojska Polskiego. Dzień później, również z pompą, uruchomiono linię nr 1. która przystanek początkowy miała koło Dworca Głównego, a końcowy na moście św. Jana. Jej trasa wiodła ulicami Partyzantów. Dąbrowszczaków, pod Wysoką Bramą i Prostą. W czasie uroczystości związanych z uruchomieniem "jedynki" odznaczono orderami nadburmistrza miasta Heliami, fabrykanta Roenscha, sekretarza Libe i dorożkarza Goronziego.
Linia nr 1 miała 2,3 km długości, linia nr 2 - 2,4 km. Na "jedynce" bilet kosztował 10 fenigów, a tramwaje kursowy co 7,5 minuty. Na "dwójce" cena biletu wynosiła 20 fenigów, a tramwaje jeździły co 10 minut. Ich prędkość wynosiła 11,5 km na godzinę. Wozy tramwajowe wyprodukowała Fabryka Maszyn i Wyposażenia Młynów G. Luthra, mająca zakłady w Hrunszwiku i Darmstadt. Wagon motorowy miał dwa silniki, każdy po 30 KM mocy.
Tramwaje mieściły niewielu pasażerów, bo dysponowały 12 miejscami siedzącymi i 11 stojącymi na odkrytej platformie. Tory tramwajowe miały szerokość jednego metra, szyny pochodziły z huty w Bochnum.
Początkowo w olsztyńskich tramwajach nie było konduktorów i biletów. W wagonach wisiały skarbonki. do których należało wrzucić należność za przejazd. Ten system nie zdał egzaminu i w 1910 roku komunikacja miejska zatrudniła konduktorów i wprowadziła bilety.
W kwietniu 1908 roku na wniosek mieszkańców przedłużono "jedynkę" do placu Roosevelta. Odcinek ten byt jednak czynny krótko ze względu na małą ilość pasażerów. Na przedłużenie "dwójki" do placu Roosevelta zarządy miasta i tramwajów nic zgodziły się. Ponieważ miasto rozrastało się w kierunku Jeziora Długiego w grudniu 1900 roku skierowano linie nr 1 z mostu św. Jana w prawo pod górkę w ul. Grunwaldzką. Początkowo tramwaje kończyły trasę przy Dworcu Zachodnim. W 1930 roku ich bieg wydłużono o dwa przystanki do osiedla nad Jeziorem Długim, w okolicy skrzyżowania ulic Bałtyckiej i Jeziornej, Na obu liniach w 1011 roku kursowało 11 wozów z napędem i 7 wagonów. Zatrudnionych było 12 motorniczych oraz po 2 ślusarzy, czyścicieli szyn i kontrolerów.
Pierwsze lata olsztyńskich tramwajów nie obyły się bez wpadek. Jesienią 1911 roku wszystkie pojazdy stanęły Stało się tak na skutek wyczerpania akumulatorów w miejskiej elektrowni na Wadągu. W grudniu następnego roku silne wiatry powaliły drzewa na sieć elektryczną, co też spowodowało przerwę w kursowaniu tramwajów. Swego rodzaju kryzys przechodziła komunikacja tramwajowa w ostatnich latach l wojny światowej. Trwał on aż do 1921 roku. Zabrakło wtedy wykwalifikowanych pracowników, którzy poszli do wojska. Na potrzeby armii miasto musiało też oddać przewody miedziane z odcinka trakcji od mostu św. Jana do Dworca Zachodniego, Na dodatek ze względów oszczędnościowych często był wtedy wyłączany prąd. Po roku 1021 kondycja finansowa miasta i olsztyniaków zaczęła się poprawiać i tramwaje "wyjechały z dołka". Znowu ruszyły one na linie do Dworca Zachodniego, a od 1930 roku do Alei Przyjaciół nad Jeziorem Długim.
www.olsztyn.com.pl
dodane na fotoforum:
