baśń zimowa

"Prze­su­nął wzrok po so­plach lśnią­cych szkla­nym sznu­rem,
Uci­szył dło­nią wia­tru za­ba­wy i swa­ry,
A śnieg na skroń mu pa­dał... pa­dał... aż kap­tu­rem
Wy­so­kim, mięk­kim na­krył mu gło­wę i bary...

Sta­rzec wziął dwie ga­łąz­ki w dło­nie... wa­żył chwi­lę
I za­grał w so­ple lodu jak w szkla­ne cym­ba­ły...
Pła­ty śnie­gu się po­rwą jak bia­łe mo­ty­le
I za­wio­dą ma­rzą­cy, lot­ny ta­niec bia­ły...(..)"

Leopold Staff