Dubel. krótki odpis jaki on był.NIE ZASŁUŻYŁ NA TAKIE ...

TRAKTOWANIE.

OPIS :
Dubel

O tym koniu można pisać tylko w samych superlatywach. Rzadko go dostawałam, ale byłam już na takim etapie nauki, że potrafiłam (i potrafię) docenić jego walory. Dla mnie jest to koń-ideał. Reaguje na każdą pomoc, nawet na intensywność zadawania każdej pomocy, można na nim jeździć bez palcata. Jest posłuszny, bezpieczny, kochany. Idealny na czołowego, można na nim ćwiczyć dodawanie i zwalnianie w kłusie, nie ociąga się z reakcją na łydkę, głos, wychodzą na nim chody boczne, ustępowanie od łydki, galop na obie nogi - na nim wszystko wychodzi!!! Z jazdy na takim wierzchowcu naprawdę można czerpać przyjemność! Dubel jest naprawdę wyjątkowy - tym bardziej że jest rumakiem szkółkowym. A nie od dziś wiadomo, że nawet najlepszy koń niszczy się i tępieje w szkółce. Zastanawiam się dlaczego nikt go nie wykupił na prywatny użytek.

Takiemu koniowi powinno zbudować się boks ze srebra i żłób ze złota, a tak na poważnie uważam, że powinno się go premiować za tak dobrą pracę. Może by tak kilka razy w tygodniu podać mu koński „kawior”, do tego oryginalnego szampana i najdroższe cygaro?



Dubel, jak każdy facet, jest łasuchem. Kiedyś dając mu marchewkę doznałam szoku, że ten spokojny, poczciwy Dubel, rzucił się z kłami na swoją sąsiadkę z prawej, bo ona też coś dostała. Podczas zakładania sprzętu jeździeckiego jest spokojny. Ma tylko mały problem z ogłowiem, ale właściwie nawet nie warto o tym wspominać.

Dubel ma silnie wykończony, energiczny ruch i długi krok. Jako jedyny w stajni ma garbaty nos, ale mężczyzna nie musi być ładny. Jego sylwetkę łatwo rozpoznać w zastępie koni, a gdyby ktoś miał z tym problem, niech szuka konia z biało-zielonymi frędzelkami na nosie.
********************
BĘDZIE MI GO BRAKOWAĆ [*]