powiało wiosną

ostatnie śnieżne wyspy
odchodzą w zapomnienie
działki pachną dymem
i świeżo skopaną ziemią

wierzby odzyskały puszysta niewinność
waleczne przebiśniegi
podbijają serca porcelanową kruchością

a ty kwitniesz jak konwalie w maju
usta rozchylone niczym kielichy tulipanów
kuszą soczystością truskawek
w zadbanym ogrodzie

oczy wypełnione namiętnością
wabią jak płomienie ćmy
na pastwę losu

tyle czaru i wdzięku wykradłaś naturze
to grzech lecz grzech jakże pożądany

wiem - to ty jesteś wiosną

/ibis49/

pozdrawiam cieplutko ...