Pięknego wieczoru...spokojnej nocy...

JESIENNA RÓŻA

Spotkałam ja dzisiaj
zupełnie przypadkiem
na skraju mej drogi
w płaszczyku czerwonym
więdła tak samotnie
jej płatki zmarznięte
śpiewały cichutko
o lecie minionym.

I coraz to głośniej
nuciła te piosnkę
jak gdyby się bala
że świat wokół głuchnie
wspomniała tez jeszcze
o następnej wiośnie
i o tym ze kiedys
na pewno zakwitnie.

Żaliła się bardzo
ze zimno i mglisto
ze żadnych odwiedzin
już dawno nie miała
ze motyl wesoły
jej letni przyjaciel
ze długo już o nim
nic nie słyszała.

Skarżyła się jeszcze
na wiatr i na płatki
niektóre już nawet
na ziemi leżały
zwiędłe i tak mokre
od deszczu co wczoraj
padał strasznie mocno
i bił je kroplami.

I jakoś nie łatwo
było ja pocieszyć
mój głos trudno zmienić
gdy jest rzewna nutka
do domu ja zabrać
już nawet myślałam
w wazonie przy świecach
będzie jej cieplutko.

„Nie, zostaw mnie proszę
to me przeznaczenie
zakwitnąć i zwiędnąć
i czekać na wiosnę
wy ludzie tez macie
swoje pory życia
początek i koniec
gdy płomyk wasz gaśnie.“

Jej słowa w mym sercu
płatki na mych butach
powracam do domu
i świece zapalam
i myślę ze jutro
jeszcze do południa
odwiedzę ja krotko
niech nie będzie sama.

I pójdę do siostry
i kolce zapomnę
do Ciebie napisze
zadzwonię do mamy
bo życie jest krótkie
bo życie to chwila
choć zawsze z nadzieja
do wiosny czekamy.

Autor: winter

(30.10.2012-6.000 fotka)