Planty Jana Pawła II w Rawiczu:)

Perła Rawicza – planty, które są najdłuższymi w Polsce po krakowskich, to nie tylko teren spacerów i rekreacji, ale także zabytek kultury narodowej. Powstały w XIX w., jednak na temat ich korzeni niewiele wiadomo.
Rawicz założony przez Adama Olbrachta Przyjmę Przyjemskiego na mocy przywileju króla Władysława IV (1638 r.) był z założenia miastem otwartym, nie otaczały go żadne mury, ani wały obronne. Stał się więc łatwym łupem podczas ,,potopu szwedzkiego” (1655-60), kiedy pierwsza zabudowa miasta została zniszczona. Trzeci z kolei właściciel miasta wojewoda Jan Opaliński doprowadził do budowy wałów obronnych i fos, do czego zobowiązał w 1665 r. mieszkańców Rawicza. Sam przeznaczył na ten cel swój roczny dochód ze sprzedaży 30 warów piwa oraz taki sam dochód króla bractwa kurkowego. Tym sposobem Rawicz stał się miastem zamkniętym, opasanym potężnymi wałami i fosami, na planie prostokąta o wymiarach 770 na 590 m. Ze światem zewnętrznym łączyły go cztery mosty i bramy: od południa wrocławska, od północy poniecka, od wschodu szymanowska i od zachodu wąsowska.

W latach 30. XIX w. wobec zmiany doktryny wojennej władze pruskie postanowiły umocnienia zlikwidować, a fosy zasypać. Mógł być to skutek działania powstałego w 1837 r. Towarzystwa Upiększania Miasta. Dziesięć lat później pozostałości wałów obsadzono drzewami i wikliną (później sadzono krzewy ozdobne) tworząc tzw. planty długości ok. 3 km. Są one na tyle oryginalne, że zachował się ich pierwotny, mało spotykany prostokątny zarys, w przeciwieństwie do większości fortyfikacji ziemnych na terenie Polski

https://www.youtube.com/watch?v=mp1BuoIwsBk