juz przekwitaja...


(Szuflado,otwórz się.·Niedziela, 8 kwietnia
2018)

Oplotłeś me serce nicią niewidzialną
Największe skały spojrzeniem rozsuwasz
Jak wiatr melodią słów kołyszesz
A obecnością tak pięknie uspokajasz
.
W świecie tak pełnym ludzkiej nienawiści
Przed siebie idziemy ramię w ramię
Nasze dłonie w uścisku splecione
Drogę wskazują razem z serc biciem
.
Oddechy po ciele wędrujące
Spojrzenia wzajemne bez słów zbędnych
Uśmiechy znające nasze tajemnice
I ten spokój dusz niewyobrażalny
.
Jeszcze się pięknie nam darzyć będzie
Świat nam promienie szczęścia podeśle
I ułożymy historię życia
Z płatków miłości cudnie utkaną
Z wiatru powiewem lecącą ... o nas ...

.
( 21/03/2018 Anita Chmurzyńska )