Tuż nad trzcinami coś wypatrzył.

Błotniak stawowy (długość ciała ok. 50 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 130 cm) jest mniej więcej wielkości myszołowa, jednak w locie różni się od tego ostatniego typową dla swojego rodzaju sylwetką – węższymi i bardziej uniesionymi skrzydłami oraz raczej wąskim i długim ogonem. W porównaniu z pozostałymi dwoma gatunkami błotniaków jest zauważalnie większy i mocniej zbudowany. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. W pełni wybarwione samce (zazwyczaj ok. 3-4 letnie i starsze) są z wierzchu trójkolorowe: końce skrzydeł mają czarne, większość lotek drugorzędowych, ogon i część dużych pokryw skrzydłowych jest srebrzystoszara, a reszta skrzydeł i grzbiet - brązowa. Głowa i przednia krawędź skrzydła są zazwyczaj płowożółte. Spód ciała jest generalnie również dosyć jasny, z wyjątkiem czarnych końców skrzydeł, rudobrązowego brzucha i nogawic oraz kreskowania na piersi. U młodszych samców szare partie upierzenia są jakby przybrudzone i mniej rzucają się w oczy. Dorosłe samice mają ubarwienie znacznie bardziej jednolicie brązowe, jedynie wierzch głowy, podbródek i przednia krawędź skrzydeł są u nich kremowe. Niektóre mają ponadto jasne plamki na piersi i pokrywach skrzydłowych. Młode ptaki (juv.) podobne są do samicy, chociaż ich upierzenie jest ciemniejsze, a wierzch głowy i podbródek - rudawe. Maksymalna długość życia stwierdzona w przypadku błotniaka stawowego to 17 lat.