Czajki

Z daleka czarno-biała. Z bliska ciemnozielona. Mieni się złotem i purpurami.

Z daleka zadziwia niezwykłymi powietrznymi akrobacjami – kręci beczki, pikuje, koziołkuje, hałasuje. Z bliska czaruje wielkimi, dobrymi oczami i filuternym czubkiem targanym na wietrze. Do tego porusza się, jakby tańczyła.
Mistrz latania synchronicznego. W kontraście z niebem całe stado pulsuje niczym światło. Jakimś cudem staje się niewidoczne, aby za chwilę rozbłysnąć srebrzystą bielą.
Dostawca wiosny i nadziei. Jeden z najszybciej powracających wędrowców.
Gdy inni ciągle w Afryce, gdy dookoła jeszcze płaty śniegu – niektóre Czajki już wysiadują swoje jaja.
Będą oddanymi i troskliwymi rodzicami.
Tu i ówdzie co bardziej przedsiębiorcze samce założą gniazda z dwiema partnerkami. Ta pierwsza bynajmniej nie bez protestów zaakceptuje swój nowy status.
Zawsze czymś zajęta, jakby zabiegana. Czujna i odważna. Gdy dostrzeże wroga – zamiast uciekać, zrobi mu awanturę. Najchętniej zespołowo. Bo Czajka lubi towarzystwo – i działanie w grupie.

Kolejny, niewielki ptak o wielkiej mocy i charyzmie. Widok Czajki po prostu uskrzydla – i każe wierzyć, że spotka nas coś dobrego. A może… właśnie spotkało.https://miastodzieci.pl/czytelnia/czajka-ciekawostki-o-polskich-ptakach/