Perkozy dwuczube

Długość ciała: 46-51 cm. Ptak wielkości kaczki ale o smuklejszej sylwetce z długą szyją i zaostrzonym dziobem. Łatwo rozpoznawalny po rdzawej kryzie na bokach głowy i czubie na głowie. Spód ciała biały, wierzch brunatny. W szacie spoczynkowej traci ozdobne pióra na głowie. Perkozy są pozbawione zupełnie ogona. Latają dobrze, choć czynią to niechętnie. Podczas toków para wykonuje rytualny taniec godowy polegający na stawaniu słupka naprzeciwko siebie i na potrząsaniu głowami. Pisklęta o paskowanym upierzeniu głowy i szyi są wożone na grzbiecie przez rodziców.
miejsca
Cały niżowy obszar kraju
siedlisko
Zasobne w ryby zbiorniki wodne: naturalne jeziora, stawy hodowlane, zbiorniki zaporowe, glinianki, starorzecza, itp.
liczebność
Nieliczny, a lokalnie liczny ptak lęgowy
gniazdo
Pływający kopiec zbudowany z roślinności wodnej, zwykle ukryty w szuwarach, czasem na otwartej wodzie
lęg
2-6 jaj, białych, stopniowo pokrywających się brązowym nalotem. Wysiadywanie ok. 28 dni. Młode wodzone prze oboje rodziców osiągają lotność po ponad 2 miesiącach
pokarm
Głównie ryby, rzadziej wodne bezkręgowce. Pokarm zdobywa nurkując

Wędrowny. Przylot: III-IV, odlot: IX-XI. Zimuje bardzo nielicznie na wodach śródlądowych, liczniej na Bałtyku

Ptak chroniony, lokalnie zagrożony przez rybaków tępiących go jako szkodnika rybackiego