Zapraszam nad Adriatyk

Zwarta średniowieczna starówka otoczona pierścieniem murów obronnych, z cytadelą od strony morza – tak jednym zdaniem można opisać Budvę.

Miasto jest bardzo atrakcyjne, podobnie jak okolica – wybrzeże zamyka klif, a bliżej wyłania się z morza wysepka o równie niezwykłych kształtach. W bezpośrednim sąsiedztwie starówki nie ma żadnych wzniesień; najlepszy widok roztacza się z murów cytadeli.Dzieje Budvy sięgają IV w. p.n.e. Najpierw powstała tu osada iliryjska, później grecka, pod nazwą Buthoe. W 168 r. p.n.e. zdobyli ją Rzymianie, zmieniając nazwę na Butua, a po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego przeszła w ręce Bizancjum. W latach 841 i 867 okolicę spustoszyły najazdy Saracenów. Od 1183 r. teren pozostawał pod władaniem serbskiej dynastii Nemanjiciów (w 1371 r. spisano statut miejski). O znaczeniu miejscowości może świadczyć fakt, że przez prawie tysiąc lat była siedzibą biskupstwa (886–1830). W latach 1442–1797 Budva znajdowała się w granicach państwa weneckiego. Od końca XVIII w. do 1918 r. stanowiła część monarchii habsburskiej (z przerwą w czasie wojen napoleońskich).

Plaże w okolicach Budvy (zwykle piaszczyste) należą do najlepszych nad Adriatykiem. Doliczono się ich 17; główne to: Jaz (w Mrčevo polje - ok. 1,2 km długości), Mogren (kilka minut od starówki, 350 m długości), Slovenska plaža (w centrum miasta; ok. 1,6 km długości ), Bečići (2 km od miasta w stronę Sveti Stefan, 1950 m długości, kiedyś otrzymała tytuł najlepszej plaży w Europie), Miločer (dalej), Drobni pijesak (między Sveti Stefan a Petrovacem, mniej zatłoczona od innych).Starówka zajmuje niewielki półwysep w zachodniej części miasta. Po obu jej stronach rozciągają się plaże, a wszystkie zabytki są dostępne od strony morza.
Od starego miasta w kierunku wschodnim, równolegle do morza ciągnie się Slovenska obala, której wschodni koniec łączy się z Magistralą Adriatycką (Jadranski put).