(8)
Izrael Poznański usamodzielnił się w 1852 roku przejąwszy interesy prowadzone przez ojca Kalmana na Starym Mieście. W latach 50. i 60. XIX wieku rozwijał działalność handlowo - wytwórczą na terenie Łodzi i Zduńskiej Woli. Był on drugim potężnym producentem wyrobów bawełnianych na rynku łódzkim i stanowił poważną konkurencję dla Scheiblera. Budowę dużego kompleksu przemysłowego usytuowanego między ulicami Ogrodową, Drewnowską, Zachodnią i cmentarzami przy ul. Ogrodowej rozpoczęto dopiero w 1872 roku. Wzniesiono tutaj początkowo tkalnię bawełny, a następnie przędzalnię, bielnik, apreturę, farbiarnię, drukarnię tkanin i szereg obiektów pomocniczych ( gazownię, odlewnię żelaza, oddział budowy maszyn), które wraz z osiedlem robotniczym, szpitalem fabrycznym, własną szkołą i sklepami tworzyły zwartą "dzielnicę fabryczną" Poznańskiego. W 1899 roku firma została przekształcona w Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych I. K. Poznańskiego. W latach 30. XX wieku zarząd zadłużonej firmy przeszedł w ręce udziałowców włoskich. Od 1942 roku zakłady nosiły nazwę Aktien Gesellschaft der Baumwollmanufaktur Speidel und Weber Co. K.G. Po wojnie fabryka przejęta została pod zarząd państwowy (Państwowe Zakłady Włókiennicze, później Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. J. Marchlew-skiego "Poltex"), by ostatecznie ulec likwidacji.
