Paw indyjski

Paw królewski jest nie do pomylenie, jeśli już to tylko z Pawiem zielonym. Samce są duże z długim, bogato zdobionym ogonem, wykorzystywanym przez nie w czasie okresu godowego. To co je odróżnia od Pawia zielonego to ciemnoniebieski kolor szyi i piersi, skóra twarzy jest biała, czub jest w kształcie wachlarza. Niedojrzałe samce mają różne upierzenie, ale zawsze posiadają wachlarzowaty czub oraz nakrapiane na niebiesko górne części ciała. W drugim roku życia samce wykazują krótszy ogon, często bez charakterystycznych wzorów pawiego oczka. W trzecim roku życia osiągają one pełne upierzenie i dojrzałość seksualną. Jakkolwiek ogon może rosnąć przez kolejne dwa lub trzy lata.
Samica raczej bura w porównaniu do samca, skóra twarzy jak i kształt czuba, są takie same jak u samca czyli skóra jest biała a czub wachlarzowaty, ale kolor czuba jest brązowy. Gardło jest białe, pierś i tył szyi zielony, podbrzusze płowożółty do kremowego, reszta upierzenia jest koloru brązowo- szarego. Występowanie w naturalnym środowisku: bardzo popularny we wszystkich obszarach naturalnego występowania