(1)
Józef Mehoffer (1869–1946), uczeń Jana Matejki i rówieśnik Stanisława Wyspiańskiego, to jeden z najwybitniejszych artystów Młodej Polski, tworzący także w okresie międzywojnia.
Dom przy ul. Krupniczej Józef Mehoffer nabył w roku 1932 i nadał mu cechy rodzinnego pałacyku, wyposażając w stylowe meble, dzieła sztuki i rzemiosła artystycznego, i zdobiąc też własnymi pracami.
We wnętrzach tych stworzył podobny nastrój i styl, jaki panował w jego poprzednich domach, by wspomnieć zwłaszcza jego dwór w Jankówce pod Krakowem, gdzie w roku 1907 założył jeden z najpiękniejszych ogrodów tamtej epoki.
Tak urządzony przez niego dom przy ulicy Krupniczej, z dużym jak na centrum Krakowa ogrodem, stał się swego rodzaju muzeum i pełnym uroku miejscem spotkań towarzysko-artystycznych.
Po śmierci Józefa Mehoffera rodzina zachowała, na miarę możliwości, niezmieniony charakter pomieszczeń. Z czasem, z inicjatywy syna artysty, Zbigniewa Mehoffera zrodziła się idea utworzenia tu muzeum poświęconego temu twórcy.
W roku 1986 nieruchomość, zgodnie z wolą rodziny artysty, przekazana została Muzeum Narodowemu w Krakowie. W styczniu 1996 roku, po niezbędnych pracach remontowych i konserwatorskich, placówkę otwarto dla publiczności jako Dom Józefa Mehoffera, Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie.
Wnętrza urządzono w nawiązaniu do koncepcji artysty i dawnego ich klimatu, a nawet niektóre z nich wiernie odtworzono, co było możliwe dzięki darom i depozytom rodziny, uzupełnionym eksponatami ze zbiorów własnych Muzeum Narodowego w Krakowie.
Placówka reprezentuje typ muzeum-domu artysty, ale ma też charakter muzeum wnętrz i w pewnej mierze muzeum sztuki. Na parterze znalazły się pomieszczenia reprezentacyjne domu, jak salon czy duża jadalnia, na piętrze zaś pokoje bardziej kameralne. Wypełniają je na ogół te same co niegdyś zabytkowe meble, żyrandole, makaty, zegary, książki oraz dzieła sztuki, w tym liczne prace artysty: witraże, obrazy olejne, projekty dekoracyjne, rysunki etc. Do najcenniejszych z nich należą: witraże Vita somnium breve; Caritas; Wiara, Nadzieja, Miłość; portrety żony – tzw. florencki, czy Na letnim mieszkaniu i innych osób – np. Zofii Minderowej (pt. Róża Saaronu); pejzaże Wisła pod Niepołomicami, Czerwona parasolka; projekty - Natura i Sztuka (na Pałac Sztuki w Krakowie) czy Kwiaty (motyw polichromii Skarbca katedry na Wawelu).
Całości uroku dodaje ogród, rozciągający się przy domu od strony południowej, starannie odnowiony w roku 2003 w nawiązaniu do tego, który niegdyś założył w tym miejscu Józef Mehoffer.
(Informacje ze strony Muzeum Narodowego)
