WSPOMNIENIE

Minęło dużo dni ,
złożyły się na rok .
Przeszedłem przez te dni ,
jakbym postawił krok .

Nastąpił znowu dzień
na który czekasz rok .
Imienin jest to dzień
tak jak jest to co rok .

Lecz ten co minął nam
zostawił w sercu ślad ,
którego dosyć mam
choć było wiele rad .

Bo idąc w życie sam
wybrałem inny trakt ,
i krocząc przezeń mam
zgoła odmienny świat .

A on otacza mnie ,
i trwa to już przez rok ,
i mija dzień za dniem ,
i dalej krok , krok , krok .

Myślami wracam wstecz ,
do tych odległych chwil ,
a to jest ważna rzecz ,
Choć od nas setki mil .

I mile dzielą nas ,
i dzieli także czas ,
a ja pytanie mam ,
co pozostało nam .

Czy nic nie łączy nas ,
czy wszystko przerwał czas ,
czy tęsknić będzie coś ,
czy tęsknić będzie ktoś .

Tęsknota dręczy mnie ,
a o tym serce wie ,
bo tęskno jest za tym ,
co było skarbem mym .

I nie myśl o mnie źle ,
choć każdy o tym wie ,
że popełniłem błąd ,
i zło się bierze stąd .

Bo mieć dla kogo żyć ,
i przy tym zawsze tkwić ,
nazwiemy skarbem swym ,
a utraconym mym .

Zapytasz mnie - no tak ,
dlaczego działał wspak ,
ten który piesze tu ,
Lecz dość - wybaczmy mu .

Marian Jan - 1969 r.