(1)
„Wenus z lustrem” przetrwała do dziś jako jeden z nielicznych aktów okresu baroku.
Mimo surowych zakazów przedstawiania nagości w malarstwie ze strony inkwizycji odważny Artysta zdecydował się zrealizować zlecenie tajemniczego mecenasa sztuki.
Namalował ją Diego Rodríguez de Silva y Velázquez (1599 -1660) – hiszpański malarz, przedstawiciel baroku, portrecista, nadworny malarz królewski.
14 maja 1617 został przyjęty do cechu malarzy w Sewilli i z pomocą mistrza cechu Pacheco założył własną pracownię.
W 1618 ożenił się z jego córką Juaną, z którą miał dwie córki (Francisca ur. w 1619 i Ignacia ur. w 1621).
W 1622 roku wyjechał na krótko do Madrytu.
W rok później został wezwany przez ministra króla Filipa IV Olivaresa (pochodzącego z Sewilli) i został mianowany nadwornym malarzem.
Dużo podróżował.
Owocem tych podróży były zakupione obrazy, ale też i tematyka jego twórczości.
Obok van Dycka i Rembrandta był najwybitniejszym portrecistą XVII w.
Malował też obrazy religijne i mitologiczne, a także sceny rodzajowe.
Z okresu sewilskiego zachowało się 20 obrazów i 2 rysunki.
Był to czas intensywnych poszukiwań formalnych i krystalizacji zainteresowań. Malował przede wszystkim obrazy religijne dla miejscowych kościołów i klasztorów.
W 1659 został Rycerzem Zakonu Świętego Jakuba.
Zmarł po krótkiej chorobie w wieku 61 lat. Pochowany został w madryckim kościele św. Jana.
W siedem dni później zmarła jego żona.
Na pomniku artysty w Sewilli znajduje się dedykacja: „Malarzowi prawdy”.
Copyright 2211 @ maska33
