Klasztor filipinów w Poznaniu – niewielki zespół klasztorny utrzymany w stylu późnobarokowym znajdujący się na poznańskiej Śródce przy ulicy Filipińskiej.
Ok. poł. XVII w. proboszcz parafii pw. św. Małgorzaty, ks. Stanisław Grudowicz rozpoczął starania o utworzenie kongregacji filipinów, które zbiegły się w czasie z wybudowaniem z jego inicjatywy przy kościele kaplicy św. Filipa Neri. Zabiegi te zakończyły się powodzeniem w 1665 roku. W 1771 roku rozpoczęła się budowa domu zakonnego, zakończono ją w 1777r . Ówczesny budynek stanowi zachodnie skrzydło dzisiejszej budowli. Klasztor pozostał w ręku zgromadzenia aż do kasaty w 1805 roku. Budynek przeszedł wówczas do dyspozycji biskupów poznańskich. W 1807 roku został tu urządzony szpital i dom dla księży emerytów. W latach 1836-1839 w budynku urzędowała pruska komisja fortyfikacyjna. Od 1848 roku, z przerwą w latach 1877-93 Siostry Miłosierdzia prowadziły w byłym klasztorze sierociniec. W latach 1899-1900 przeprowadziły rozbudowę budynku o skrzydło północne, które utrzymano w identycznym stylu co skrzydło zachodnie. Po II wojnie światowej na parterze umieszczono przychodnię zdrowia. Szarytki prowadziły przedszkole na piętrze, na poddaszu zakwaterowano kilka rodzin. W 1990 roku powrócili Filipini. Teraz mieści się tu Katedralna Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I Stopnia.
( źródło net )

dodane na fotoforum:

• Miasto Poznań
• Stare budynki
• Architektura