Obraz powstał na zamówienie Karoliny Murat, siostry Napoleona Bonapartego i królowej Neapolu. Tworząc postać leżącej, zwracającej się ku widzowi odaliski, Ingres inspirował się postaciami z leżących aktów Giorgiona (Śpiąca Wenus) i Tycjana (Wenus z Urbino). Z kolei prawdopodobną inspiracją dla namalowania kobiety w pozycji odwróconej, zwracającej ku widzowi jedynie twarz, był pochodzący z 1809 Portret pani Récamier Davida. Wreszcie celowo zaburzone proporcje ciała (mała głowa, wydłużony lędźwiowy odcinek kręgosłupa) zdradzają wpływ malarstwa manierystycznego.