I znowu słyszę owe

z górskich źródeł płynące,

cicho szumiące w dolinach strumienie.

Skały urwiste widzę, wysokie,

które w tym dzikim pustkowiu

tchną jeszcze większą samotnością,

łączą cichy krajobraz ze spokojem nieba(...)

Nie umiem tego wyrazić, czym byłem wtedy,

w tych latach;

huczący wodospad niby namiętność ogarniał mnie,

skały, góry, głębokie, mroczniejące bory, wszystkie te barwy, kształty-

pożądaniem, uczuciem były dla mnie i miłością.

Te lata już przeminęły,

ich cierpkie radości, zapierające dech w piersiach zachwyty- zgasły.

Nie płaczę za tym. Inne dary za ową stratę,

mniemam, przeobfite nagrody stały się

moim udziałem.

Słyszę często spokojną, smutną muzykę ludzkości,

bez tonów ostrych, ale pełną mocy,

aby oczyszczać i władać.

Odczułem obecność, która wzrusza mnie radością,

obecność czegoś, co jakże głęboko

przenika wszystkie tego świata rzeczy(...)

Więc jestem i dzisiaj lasów, łąk i gór miłośnikiem, zielonej ziemi i

wielkiego świata(...)

Z jaką radością znajduję w naturze

i w mowie zmysłów spokojną kotwicę najczystszych moich rozmyślań,

strażniczkę mojego serca,

przewodniczkę, duszę mojego życia.




Wordsworth

https://www.youtube.com/watch?v=QIABwVF7_90&feature=fvsr

dodane na fotoforum:

• Wschody i zachody
• Muzyka i obraz