Snuć miłość...
Mickiewicz Adam
Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swym snuje,
Lać ją z serca, jak źródło wodę z wnętrza leje,
Rozwijać ją jak złotą blachę, gdy się kuje
Z ziarna złotego, puszczać ją w głąb, jak nurtuje
Źródło pod ziemią, -- w górę wiać nią, jak wiatr wieje,
Po ziemi ją rozsypać, jak się zboże sieje,
Ludziom piastować, jako matka swych piastuje.
Stąd będzie naprzód moc twa, jak moc przyrodzenia,
A potem będzie moc twa, jako moc żywiołów,
A potem będzie moc twa, jako moc krzewienia,
Potem jak ludzi, potem jako moc aniołów,
A w końcu będzie jako moc Stwórcy stworzenia.
bryga 2008-03-05
Bardzo ciekawe, ale trochę te słońce przeszkadza
sateene 2008-03-05
piekne
zuza55 2008-03-05
(...)
Razem, młodzi przyjaciele!...
W szczęściu wszystkiego
są wszystkich cele;
Jednością silni, rozumni szałem,
Razem, młodzi przyjaciele!...
(...)Adam Mickiewicz,,,,,,,,,miłej nocy:))
alwabu 2008-03-05
Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili,
Niech snu anioł modrymi skrzydły cię otoczy,
Dobranoc! niech odpoczną po łzach twoje oczy,
Dobranoc! niech się serce pokojem zasili.
ano.... wieszczowato
jairena 2008-03-06
No to sprawdzimy czy naprawdę stoi, jak stoi i gdzie stoi nasz Wieszcz:))) Niecha j Ci dziś Iwono poetycko się wiedzie:))
andrzej65 2008-03-06
pięknie okraszony promieniami słońca:)
eljot60 2008-03-06
piękną pogodę miał nasz wielki poeta ... ale już taki kamienny w błękit się nie wzniesie :))
energy 2008-03-12
...i słońce wieszczowi przyświeca.................