< ostatni dzień lata >

żegnam dorodną kępą żywokostu. Jest to roślina lecznicza, z rodziny szorstkolistnych. Rośnie na wilgotnych łąkach i polach, w rowach i na żyznych madach rzecznych. Ma bardzo ładne purpurowofioletowe kwiaty o kształcie rurkowato dzwonkowatym. Surowcem zielarskim jest korzeń (zbierany jesienią lub wczesną wiosną), który zawiera alantoinę, śluz, garbnik, alkaloidy, kwasy polifenolowe i inne cenne składniki. Stosuje się go przeważnie zewnętrznie w postaci maści, wyciągów i nalewek do nacierań, ale niektórzy entuzjaści tej rośliny polecają picie soku z niej i jadanie jej młodych liści w sałatkach. Ja z powodzeniem stosuję nalewkę z korzenia żywokostu w postaci maceratu do nacierań bolących kości i mięśni (szczególnie o podłożu reumatycznym) wg przepisu Stefanii Korżawskiej, która nazywa tę roślinę paniczem ziem polskich.

Serdecznie pozdrawiam WSZYSTKICH tutaj zaglądających i DZIĘKUJĘ WAM za to.