Czy choć ciężary życia dźwigaliśmy
nad losem bliźniego się pochylaliśmy ?
Czy w siebie samych zapatrzeni
byliśmy pustymi kłosami na tej ziemi?

Czy jesteśmy jak kłosy pełne ziarna
co od złota są cenniejsze
Czy pyszniącymi się wyprostowanymi
kłosami bez ziaren – pustymi
albowiem duma je przeżarła …