mimozami ....lepiej brzmi niż nawłociami...

Nawłoć jest zielem pochodzących z rodziny Astrowatych. Wywodzi się z Euroazji, potem przywędrowała do Ameryki Północnej i stosunkowo niedawno jedna z odmian amerykańskich – nawłoć kanadyjska, powróciła na Stary Kontynent i jak widać – świetnie się zaadaptowała.

Na świecie jest kilkaset odmian nawłoci, a najpopularniejsze to: nawłoć właściwa, nawłoć kanadyjska i nawłoć gigantea.

Nawłoć właściwa jest podstawową jeśli chodzi o zastosowania lecznicze – prawdopodobnie to właśnie tę nawłoć stosowali Rzymianie.

Nawłoć kanadyjska jest nawłocią bardzo ekspansywną i to właśnie ona zarasta duże tereny Stanów oraz naszego pięknego kraju.

Nawłoć gigantyczna: gigantea również występuje dość często i pojawia się w opracowaniach.

Nawłoć – w historii i kulturze.

Łacińska nazwa systematyczna nawłoci to Solidago – wywodzi się to z łacińskiego czasownika „solidare” co oznacza „czynić ponownie całością”, „łączyć”. Tak, to ten sam rdzeń, od którego pochodzi „solidarność” czy „solidarni”. Solidago wzięło się stąd, że żołnierze rzymscy stosowali nawłoć (często w postaci okładów) jako środek na gojenie się ran bitewnych. Było to na tyle popularne, że nawet kiedy Imperium Romanum odeszło w cień historii, nawłoć nadal nazywano „pogańskim zielem na rany”.

W Ameryce Północnej, natywni mieszkańcy stosowali ją nieco podobnie jak bergamotkę – jako środek do denzynfekcji, przeciwzapalny, do opatrywania ran.

Wydaje się, że gdzieś pomiędzy Starożytnością i Renesansem w Europie pamięć o nawłoci i jej zastosowaniach się zatarła – w XVI wieku opisano pierwszy raz jej właściwości diuretyczne. Królowa Elżbieta sprowadziła również z Ameryki suszoną nawłoć jako środek leczniczy.

Obecnie jak widać, rośnie sobie wszędzie i w Polsce jest stosowana jako składnik herbatek ziołowych.

https://ziolowyzakatek.com.pl