(0)
Położenie
Ul. Piwna leży na Starym Mieście, biegnie od pl. Zamkowego do ul.Wąski Dunaj.
Zobacz na mapie
Nieco historii
Najdłuższa ulica Starego Miasta, powstała na przełomie XIII i XIV w. i nazywana Piwna już w 1439. W XV i XVI w. używano również nazw ul.Mnichów lub św. Marcina, od wzniesionego tu w latach 1353/1354 kościoła św. Marcina. Kościół, pierwotnie drewniany, został w XV w. wymurowany w kształcie gotyckiej świątyni o absydzie usytuowanej przy Piwnej. Przy kościele znajdował się klasztor, cmentarz grzebalny i ogród. W 1442 Anna, księżna mazowiecka, ufundowała szpital-przytułek w sąsiedztwie kościoła. Po tej samej stronie ulicy wznosiły się gotyckie kamienice mieszczańskie, a po drugiej, parzystej stronie Piwnej stały drewniane zabudowania gospodarcze posesji położonych przy Rynku Starego Miasta i Świętojańskiej. Pożary w latach 1478-1669 zniszczyły zabudowę Piwnej od Wąskiego Dunaju do kościoła, który w XVII w. został odwrócony o 180° absydą na zachód, a wejście urządzono od ulicy. W XVII i na początku XVIII w. na miejscu drewnianych dworków i zabudowań po stronie parzystej Piwnej wzniesiono skromne, 3-piętrowe kamienice, wśród których wyróżniały się: nr 18 -Metrykantów Koronnych z orłem rzeźbionym z 1718, nr 13 - z herbem Grzymała i nr 31 - z późnorenesansowym portalem oraz nr 47-będący w latach 1804-1837 własnością Antoniego Magiera, fizyka, meteorologa i kronikarza-historyka Warszawy, który w niej urządził obserwatorium astronomiczne. Kościół św. Marcina przebudowano w I poł. XVIII w. w stylu barokowym (arch. K. Bay). W XVIII w. Piwną zamieszkiwali zamożni mieszczanie, kupcy, złotnicy, urzędnicy królewscy oraz rzemieślnicy, w końcu XVIII w. średniozamożni mieszczanie, przeważnie rzemieślnicy. W XIX w. mieszkańcy Piwnej jeszcze bardziej się spauperyzowali. W 1869 w dawnym klasztorze urządzono przytułek dla ociemniałych, a w 1907 umieszczono bursę i szwalnię Towarzystwa Dobroczynności.
W sierpniu 1944 zabudowa Piwnej została całkowicie zburzona. Kamienice mieszkalne i klasztor odbudowano w latach 1952-1954. W dawnym klasztorze znajduje się obecnie siedziba franciszkanek i mieści się tu zakład dla ociemniałych. Kościół odbudowany w stylu barokowym otrzymał piękne nowoczesne wyposażenie wg projektu siostry Almy (Skrzydlewskiej); na filarze w nawie głównej umieszczono tablice pamiątkowe ku czci żołnierzy Polski Walczącej. W odbudowanej dzwonnicy kościelnej odsłonięto dolne partie gotyckie.
źródło: "Ulice i place Warszawy" - Eugeniusz Szwankowski, Wydawnictwo Naukowe PWN SA
dodane na fotoforum:
