NA CHŁODNEJ...

Kościół ufundowany został przez księżniczkę Klementynę z Sanguszków Małachowską. Świątynia została wzniesiona u zbiegu ulic Chłodnej i Elektoralnej na terenie istniejącego w latach 1820-1840 pl. Pod Lwem, na zakończeniu Osi Saskiej. Wzorowany na rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore, zbudowany został na planie krzyża łacińskiego. Budowla posiada płaski strop kasetonowy oparty na żeliwnych kolumnach korynckich.
Fasada jest flankowana dwiema wieżami, poprzedzona dodatkowo jeszcze trójarkadowym przedsionkiem. Na fasadzie znajdują się figury apostołów Piotra i Pawła. Fronton zwieńczony jest tympanonem, przedstawiającym patrona kościoła, Carlo Borromiego, udzielającego sakramentu Komunii mieszkańcom Mediolanu w czasie epidemii dżumy w 1567 r. Schody przed głównym wejściem ozdobione zostały rzeźbami dłuta Ludwika Kauffmana i Pawła Malińskiego wykonanymi w latach 1849-1851 i przedstawiającymi Ojców Kościoła, świętych: Augustyna, Ambrożego, Grzegorza i Hieronima.

W bocznych elewacjach znajdują się zewnętrzne nisze z rzeźbami polskich świętych i błogosławionych. Przed głównym wejściem ustawiona jest figura Matki Boskiej Łaskawej, według projektu Andrzeja Pruszyńskiego, odlana w brązie.
Ołtarz główny nie przetrwał wojny. W prezbiterium po wojnie zawieszono XVII-wieczny obraz „Męczeństwo św. Andrzeja” autorstwa śląskiego artysty Michaela Willmana.

Po upadku powstania warszawskiego hitlerowcy wysadzili prezbiterium oraz boczne kaplice. Świątynia została odbudowana po II wojnie światowej w 1956 r.https://www.um.warszawa.pl/o-warszawie/kompendium-wiedzy/kosciol-sw-karola-boromeusza