Kapturka

W Europie to najpospolitsza pokrzewka. Zamieszkuje niemal cały kontynent (bez północnych części Półwyspu Skandynawskiego), zachodnią Syberię oraz północną Afrykę. Ptaki z południa osiadłe (zamieszkujące Afrykę i Azję Mniejszą), z północy – wędrowne (przeloty od kwietnia do maja i od sierpnia i października). Zimują w południowej Europie, przeważnie na Półwyspie Pirenejskim i w północnej Afryce - ogólnie w basenie śródziemnomorskim, gdzie dołączają do żyjących tam populacji osiadłych (nawet niektóre tamtejsze ptaki jednak wędrujące dalej z północnymi populacjami), a niektóre docierają na afrykańskie tereny leżące na południe od Sahary. Południowe populacje migrują na krótsze odległości. Wyróżnia się 5 podgatunków. Podgatunek Sylvia atricapilla atricapilla przylatuje na lęgowiska do Europy północnej, środkowej i wschodniej, w tym do Polski. Wschodnia granica przechodzi przez zachodnią Syberię, a południowa przez Włochy, Grecję, kraje bałkańskie i Turcję.

W Polsce to średnio liczny (lokalnie liczny) ptak lęgowy[5] na całym obszarze kraju, pospolity. W górach dochodzi do wysokości 1700 m n.p.m. W zdecydowanej większości odlatuje na zimę na południe, jednak coraz częstsze są przypadki zimowania w kraju. Kapturka to jedyny gatunek pokrzewek, który zimuje w środkowej i zachodniej Europie. W warunkach panującej tu dość chłodnej zimy żywi się bowiem częściej pokarmem roślinnym niż inne pokrzywki, np. owocami bzu czarnego, jarzębiny i kaliny Część tutejszych populacji, która migruje z Europy Zachodniej kieruje się zwykle do zachodniej Afryki, a populacje wschodnioeuropejskie do wschodnich rejonów Czarnego Kontynentu. Większe zagęszczenia tego gatunku występują na bardziej zadrzewionych terenach. Duże populacje żyją normalnie w parkach miejskich zachodniej i południowej Polski[6]. W trakcie jesiennych powrotów na zimowiska, od sierpnia do października, kapturkę licznie spotyka się w całej Polsce (szczyt przelotów przypada na kwiecień i wrzesień).