(1)
Powstało w 1875 r. wg projektu L. Marconiego na polecenie Aleksandry Augustowej Potockiej, która nazwała je "Nowym Belwederem" i przeznaczyła dla rzeźb i fragmentów kamiennych sarkofagów rzymskich, w większości z epoki cesarstwa (II w. n.e.). Część z nich zgromadzona została jeszcze przez marszałkową Izabelę Lubomirską i Stanisława Kostkę Potockiego. Fragmenty architektoniczne, elementy sarkofagów i reliefów wmurowano w ścianę zachodnią pomieszczenia. Posągi i popiersia, ustawione na postumentach i we wnękach, stanowią zarówno dzieła antyczne z I - II w. n.e., jak i oryginały uzupełniane w późniejszych czasach oraz nowożytne kopie z XVIII i XIX w.
