Pomnik Adama Mickiewicza - Park Adama Mickiewicza w Szczecinie

Pomnik Adama Mickiewicza - Park Adama Mickiewicza w Szczecinie

POMNIK ADAMA MICKIEWICZA


Ulicą Szczerbcową udajemy się w kierunku parku Żeromskiego. Przechodzimy pod wiekowymi dębami i zatrzymujemy się przed pomnikiem Adama Mickiewicza. Pomnik jest dziełem szczecińskiego rzeźbiarza Sławomira Lewińskiego. Odsłonięty został 3 maja 1960 r. dla uczczenia 1000-lecia Państwa Polskiego. Stanął na cokole, na którym - od początku obecnego stulecia do końca ostatniej wojny - stał pomnik z brązu cesarza Fryderyka III na koniu.


Wokół placu Mickiewicza wszystkie ulice mają obniżone chodniki na przejściach dla pieszych.


W tym miejscu można zboczyć ze szlaku, aby obejrzeć park Żeromskiego, który znajduje się po prawej stronie. Założono go w 1810 r. - z inicjatywy Towarzystwa Upiększania Miasta - wg wzoru parku francuskiego, tzn. o swobodnym rozmieszczeniu roślin. Posadzono wieloletnie rodzime gatunki drzew i krzewów, takich jak: dęby, lipy, buki, wiązy, graby, jesiony, klony, świerki, czarne bzy i cisy. W późniejszym okresie dosadzono egzotyczne gatunki pochodzące z Europy Południowej, Ameryki i Azji.

Do parku, od strony północnej, przylegał Cmentarz Luterański, a od strony wschodniej Cmentarz Reformowany, tzw. Dolny Wik, i pola uprawne. Z miasta do parku wyjeżdżało się przez Bramę Królewską.

W parku wytyczono wiele alejek i ścieżek spacerowych dochodzących do głównej drogi wiodącej w kierunku wsi Grabowo i dalej do Polic. W 1905 r. w środkowej części parku zbudowano kawiarnię parkową z oranżerią (proj. Wilhelm Meyer-Schwartau). Obecnie mieści się w niej ekskluzywny hotel "Park" z restauracją serwującą wykwintne dania. W pobliżu kawiarni urządzone były fontanny, w niszach których pływały egzotyczne złote rybki. Obok postawiono barokowy posąg bogini Flory. Była też przeszklona muszla koncertowa. W okresie międzywojennym park był ulubionym miejscem niedzielnych spotkań.


Po 1910 r. zakazano grzebania zmarłych na cmentarzach przylegających do parku. Nagrobki zachowały się do 1962 r., zwłaszcza na cmentarzu francuskiej gminy reformowanej. Do dziś zachował się drewniany budynek stojący przy kaplicy cmentarnej. Sama kaplica została zniszczona w latach 40. Na jej miejscu w 1990 r. przedstawiciele gminy francuskiej postawili potrójny stalowy krzyż o barwach narodowych Francji. Nieopodal dawnego cmentarza pozostały zabezpieczone schrony przeciwlotnicze z okresu II wojny światowej.
(Internet)