(0)
Kościół św. Piotra i św. Pawła w Szczecinie - niewielki gotycki ceglany kościół salowy. Kościół ten znajduje się na Europejskim Szlaku Gotyku Ceglanego. Świątynia została wzniesiona w miejscu, w którym znajdowała się kącina słowiańskia z posągiem Trygłowa[potrzebne źródło].
Pierwszy drewniany jeszcze kościół zbudowany został tu na miejscu zburzonej pogańskiej świątyni w 1124 roku, gdy do Szczecina z misją chrystianizacyjną przybył Otton z Bambergu. Ów drewniany kościół prawdopodobnie był najstarszą budowlą sakralną w Szczecinie, został jednak spalony podczas najazdu duńskiego w 1189. W latach 1223-1237 na jego miejscu zbudowano nową świątynię z cegły.
W 1268 do parafii św. Piotra i Pawła biskup kamieński Hermann von Gleichen włączył okoliczne wsie Grabowo, Golęcino i Niemierzyn.
W 1425 rozpoczęła się budowa nowego korpusu świątyni w duchu pomorskiej szkoły architektury gotyckiej Heinricha Brunsberga. Na ścianach zewnętrznych umieszczono maszkarony - twarze autentycznych mieszkańców średniowiecznego Szczecina. W 1460 kościół przedłużono ku zachodowi o jedno przęsło, znacznie szersze od pozostałych i zwieńczone wieżą.
W 1534 zamieniony na świątynię protestancką. W 1556 rozebrano wieżę, przebudowując zachodnią fasadę. W 1602 kościół zwieńczono istniejącą obecnie sygnaturką.
W czasie ostrzału artyleryjskiego w 1677 został znacznie zniszczony. Odbudowa trwała 24 lata. Odbudowany jako budowla salowa, bez sklepień i filarów dzielących na nawy. W 1702 Hans Kamerling wykonał tzw. pseudosklepienie, czyli drewniany strop ukształtowany na wzór ceglanych sklepień. W 1703 r. szczeciński malarz Ernst Eichner ozdobił sklepienie olbrzymim malowidłem. W 1817 podczas remontu usunięto wszelkie elementy barokowe. W 1901 r. dokonano regotyzacji zachodniej fasady świątyni [zdjęcie]. Od 1946 należy do wyznawców Kościoła Polskokatolickiego. W 1960 dokonano gruntownego remontu świątyni. Do 1978 roku proboszczem był ks. Zdzisław Zaremba, a następnie (do dzisiaj) jest nim ks. inf. Stanisław Bosy.(Internet)
