"Na cmentarzu w ciszy, wiatr ociera łzy.
Chciałby śpiącym tutaj dziś ubarwić sny.
Chciałby grać melodie na cmentarnym płocie,
w takt poderwać liście, by tańczyły w locie.
Pragnąłby kołować, zaszumieć, zakwilić
i przegonić wróble.
Potem w jednej chwili, na kapliczce z drewna
niczym na organkach, śpiącym sny malować
do białego ranka.
Chciałby, ale siedzi na płycie z kamienia.
Szaleć po swojemu dziś nie ma sumienia.
Zadumany wielce nad śmiercią, nad światem
podchodzi do grobów. Odczytuje datę
lub odmawia cicho modlitwę wyrytą.
Wzruszony się schyla nad najmniejszą płytą
i roznieca płomień, który wygasł już.
Uprząta, zeschłe liście i jesienny kurz"
- Danuta Kmiecik -
https://www.youtube.com/watch?v=UWJu8yN05SQ