„Na cmentarzu w ciszy, wiatr ociera łzy.
Chciałby śpiącym tutaj dziś ubarwić sny,
Chciałby grać melodie na cmentarnym płocie.
W takt poderwać liście, by tańczyły w locie…
Zadumany wielce nad śmiercią, nad światem
podchodzi do grobów, odczytuje datę
lub odmawia cicho modlitwę wyrytą.
Wzruszony się schyla nad najmniejszą płytą
I roznieca płomień, który wygasł już
A potem uprząta zeschłe liście i jesienny kurz”
- Danuta Kmiecik -