Pomnik Chopina...

Najbardziej znany na świecie pomnik kompozytora, usytuowany w Parku Łazienkowskim, na wprost bramy w Alejach Ujazdowskich, w pobliżu Belwederu. Jest jednym z najlepiej rozpoznawalnych symboli Warszawy. Doczekał się wielu reprodukcji i kopii, z których najsłynniejsza, w skali 1:1, znajduje się w Japonii. Jego wzniesienie planowano już w końcu XIX wieku, ale brak pozwolenia władz carskich, koniecznych środków, a wreszcie wybuch I wojny sprawiły, że rzecz zrealizowano dopiero po odzyskaniu niepodległości. Pomnik, projektu Wacława Szymanowskiego (1859-1930), zwycięzca konkursu rozpisanego w 1909 roku, od początku budził wiele kontrowersji jako mocno nietradycyjny w swym wyrazie. Secesyjna rzeźba przedstawia odlaną w brązie postać kompozytora siedzącego pod rozwianą wierzbą, nasłuchującego odgłosów przyrody rodzinnego Mazowsza. Odsłonięty 14 listopada 1926 r. tak wybitnie symbolizuje siłę narodowego ducha Polaków, że już 31 maja 1940 r., jako pierwszy polski pomnik został przez Niemców wysadzony w powietrze. Po wojnie myśl o jego odtworzeniu przybrała kształt narodowego zobowiązania. Mówi o tym napis umieszczony na cokole 17
października 1946 r.:„Posąg Fryderyka Chopina, zburzony i zagrabiony przez Niemców w dniu 31 maja 1940 roku, odbuduje Naród”.
Pieczołowicie zrekonstruowany na podstawie kopii i zachowanych zdjęć, pomnik powrócił na swoje miejsce w roku 1958, potwierdzając tym przeświadczenie Mickiewiczowego wajdeloty, również utrwalone na cokole:
Płomień rozgryzie malowane dzieje,
Skarby mieczowi spustoszą złodzieje,
- Pieśń ujdzie cało...
Od pół wieku, w letnie niedziele od maja do września, na fortepianie ustawianym u podnóża pomnika odbywają się koncerty Chopinowskie (o godz. 12.00 i 16.00). Słuchacze chłoną piękno muzyki, siedząc nawet na okalających teren trawnikach.