szczęśliwego nowego roku 2009

A orzeszki ... dla wiewórek :)))


---------------------------------------

Troche podróżowałem ale wróciłem :))

W pociągu zdołałem przeczytać książkę Ryszarda Kapuścińskiego "Podróże z Herodotem". Polecam każdemu - warto się skusić... (Wydawnictwo Znak, Kraków, 2008)

Autor, Ryszard Kapuściński, pisze: "... moje podróże miały podwójny wymiar: odbywały się jednocześnie - w czasie (do starożytnej Grecji, Persji, do Scytów) i w przestrzeni (bieżąca praca w Afryce, Azji, Ameryce Łacińskiej). Przeszłość istniała w teraźniejszości, oba te czasy łączyły się, tworząc nieprzerwany strumień historii."

Jestem pod wrażeniem tej książki (czytaj: mam mętlik w głowie i muszę przeczytać ją jeszcze raz :)) )

Co jakiś czas trafiamy tu na tzw. "złote myśli" np.:
"Herodot jest uwikłany w pewien nierozwiązywalny dylemat: z jednej strony poświęca życie staraniom, żeby zachować prawdę historyczną, 'aby dzieje ludzkości nie zatarły się w pamieci', z drugiej - w jego dociekaniach głównym źródłem nie jest historia rzeczywista, ale historia opowiedziana przez innych, a więc taka, jaka im się wydawała, a więc selektywnie zapamietana i później intencjonalnie przedstawiona. Słowem nie jest to historia obiektywna, ale taka, jaką jego rozmówcy chcieliby, aby była. I z tej rozbieżności nie ma wyjścia. Możemy ją próbować zmniejszać lub łagodzić, ale nigdy nie osiągniemy stanu doskonałego. Nieusuwalny będzie też czynnik subiektywny, jego deformująca obecność. Nasz Grek zdaje sobie z tego sprawę i dlatego stale się zastrzega: 'jak mi mówią', 'jak utrzymują', 'różnie to przedstawiają' itd. Dlatego, w sensie idealnym, nigdy nie mamy do czynienia z historią rzeczywistą, ale zawsze z opowiedzianą, z przedstawioną, z taką, jaka - jak ktoś utrzymuje - była: taka, w jaką ktoś wierzy.
Ta prawda jest może największym odkryciem Herodota."

Prawda, jak bardzo nas to wszystkich dotyczy?