Miłość, która przyjdzie...


Bo najpiękniejsza jest ta miłość,
co to ma do nas przyjść dopiero,
ale już ją przytulam ciepło,
wyobrażenia o niej zbieram...

Wiem, że to raczej już za późno
i inni łatwo wyśmiać mogą,
Wszelkie zaklęcia jednak próżne,
bo ona przyjdzie własną drogą...

Będzie taka srebrzystowłosa,
i mgłami cudownie jesienna.
Zanurzona sercem we wrzosach
i już po kres dni naszych - pewna!

Nie zdradzisz miłości ostatniej
jak pies wierny będziesz jej służyć
z wdzięcznością za piękno doświadczeń
i w jesiennych liściach zanurzeń.

Że srebro i złoto najdroższe,
swoją miłość chronić będziemy.
Taką czystą, bez niedomówień,
co nie zgaśnie, póki żyjemy.

Nieważne, że nie ma jej jeszcze.
Gdy się zjawi i sił nabierze,
to rozkwitną serca i ręce.
W jej nadejście... od dzisiaj wierzę!

dodane na fotoforum:

• Na niebie
• Chmurki i niebo
• cuda nieba
• Niebo obłoki