Moje kochane...

Gdy jestem w obcym miejscu, spoglądam, słucham, dumam...
Zaczynam się bać, bać, ze tracę jakąś część siebie.
Tu nawet ptaki są inne, głos niby taki sam, lecz nie ten sam.
Pliszka jak pliszka, lecz gdzie jej do tej. Ta ma to coś, bo jest z tej mojej bajki, nie z tej obcej.
Oglądam, przyglądam i zastanawiam się, co jest nie tak?
Wszystkie je podziwiam, wszystkie kocham, lecz tylko te z mojego terenu są mi na prawdę bardzo bliskie.
Tu znam tą rozłożystą topolę na skraju średniej kępy jak i tą strzelistą przy wejściu na dziką polanę.
Znam i wierzbę po której modraszki ganiają swą zdobycz.
Tu i dzięcioł duży wystukuje znajomy mi takt, a zielony podśpiewuje znajomą melodię dzikiego lasu...
Tu sarna inaczej pachnie, a łoś jak to łoś zaznacza swą wonią przebyty dukt...
Tu dzik stawia inaczej swe rozłożyste szpile...
Tu też i bielik kołuje po swojemu, a młody mu wtóruje, troszkę niezdarnie, ale jest młody i ma przed sobą czas nauki...
A zimek... Przecież nawet nie ucieka, wie, że nie zabiorę mu wspaniałej ławicy uklejek ;)
Gdy tak stoję i pamięć daje mi tą wspaniałą ucztę wspomnień zasmucam się:(
Co ja tu robię?
Niby to samo, a jednak...
Niech ci co mogą robić to co kochają czują się wybrani.
Niestety nie wszyscy, nie wszyscy mogą być wybrańcami.
Może kiedyś będę na tyle silny, że wybiorę siebie.
Za każdym razem kiedy będę miał ochotę, będę umawiał się na randkę z moją kochaną, a kiedy najdzie mnie ogromna chęć zbliżenia się do bajecznych wrót natury..., przekroczę jej granicę aby nadal cieszyć oko i duszę...
Pozdrawia serdecznie
Jędrek z nad rzek
https://olivkae.wrzuta.pl/audio/0Bts1c4gwNR/yanni_john_tesh_-_sensuality