(1)
Powstał w latach 1903-1906 według projektu architekta Ernesta von Ihne, który zaprojektował go w stylu neobarokowym. Powodem jego powstania była wizyta cesarza niemieckiego Wilhelma II.Na frontonie domu wyryto hasło: "Memento vivere". Bardzo ono odpowiadało kawalerom, którzy mieli gościć tu od czasu do czasu. Posadzki z istryjskiego marmuru, amerykańskie wanny "Royal" z jednego kawałka fajansu, z doskonale gładką glazurą, podłogi z dębowego parkietu, obrazy i fotele, świetnie funkcjonujące centralne ogrzewanie - wszystko to miało świadczyć o gościnności księcia, o jego dobrym i nowoczesnym smaku.Po zakończeniu II Wojny Światowej został on odrestaurowany i służył jako ośrodek szkoleniowy dla górnictwa.
"Willa" zwana "Domem Kawalerów", stanęła w bocznej alei parkowej, krótko przed przyjazdem cesarza. Budowano go tylko trzy lata.Na dostojnego gościa czekali słudzy, którzy rozświetlali mu drogę pochodniami magnezowymi. Przez dwa dni odbywało się wielkie polowanie, zaś ustrzelone ponad 3 tys. sztuk dziczyzny eksponowano na dziedzińcu pałacowym. Wieczory spędzano przy dźwiękach orkiestry wojskowej.Ludzie miejscowi różnie opowiadali o Domu Kawalera, kojarząc go z domem uciech dla hrabiego i jego gości, z pięknymi kobietami wiadomej profesji.
"Pałac Kawalera" to obiekt w stylu neobaroku francuskiego zbudowany na rzucie kwadratu z płytkim ryzalitem wyjściowym od północy, południa i zachodu oraz trójbocznym ryzalitem od wschodu, do którego dobudowany jest podcień wejściowy. W centralnej części wnętrza znajduje się reprezentacyjny, owalny hall z marmurową, lustrzaną
dodane na fotoforum:
