A co jeśli ?...

Sięgam wyobraźnią
ponad widzialny świat
i wszystko jest proste
na chwilę
że tylko biec
z rozwianym włosem
wpaść w otwarte ramiona
czując zapach najdroższy
i już się nie gubić...
ale
myśl uparta
drąży kanał smutku
a co jeśli
nie jesteśmy gotowi?...
I jeśli tak puścić tę myśl wolno
by biegła po łące
ona utka swoją sieć
zbierze z pól wszystkie
odpadki
nawet te dawno wdeptane w ziemię
ułoży z nich krzywy obraz
i zmiesza z liśćmi
byś nie rozpoznał oszustwa
i dopiero gdy poczujesz szarpnięcie
poznasz że jesteś w potrzasku-
tam został kawałek Twojej duszy...
A jeśliby uwięzić tę myśl
powstrzymać jak dziką bestię
uwiązać na sznurku
przybić kołkiem
to zniknie?
a może będzie oddychać w Tobie
trucizną
i gdy się najmniej spodziewasz
wyjdzie spod
ciepłych ust
czułych rąk
zakochanych oczu?

Pieszczota zarażona wirusem
strachu...

(il)