Zanim kolejny raz powiesz \"moja stara\", przeczytaj to:

Był 30 września 2008 roku, kiedy lekarze powiedzieli mi, że serce mojej matki przestało pracować. Powiedzieli, że muszę podjąć decyzję, co mają robić: próbować ją wskrzesić, ale to prawdopodobnie połamie jej wszystkie kości, i będzie czuła cały ten ból, albo po prostu pozwolić jej odejść w spokoju...Miałem więc chwilę na podjęcie decyzji: czy wybieram życie, czy...śmierć. Chciałem, żeby decyzja, którą podejmę, nie dręczyła mnie przez resztę życia. Więc podjąłem decyzję, pozwoliłem jej odejść. Pamiętam, leżałem przy niej i po prostu płakałem, jak opętany. Powiedziałem jej wszystko, za co byłem jej wdzięczny, podziękowałem za to, jak mnie wychowała...smutne jest to, że był to jeden jedyny raz, kiedy tak z nią rozmawiałem. Nigdy nie powiedziałem mamie, jak bardzo ją kochałem...nigdy nic jej nie powiedziałem, do tamtego momentu. Potem pocałowałem ją i pożegnałem się. Poszedłem do poczekalni...znów usłyszałem wszystkie te dźwięki, pikanie umilkło, nie było nic.* Zajrzałem do środka i spytałem \"to już koniec?\", \"tak, to koniec.\" Do dziś wciąż myślę o niej...robiąc pracę do szkoły...robiąc cokolwiek. Pokazała mi, jak kochać, pokazała mi, jak być uprzejmym, szczerym, dobrym dla ludzi...pokazała jak żyć każdą sekundą, jakby miała być tą ostatnią, nauczyła jak pomagać potrzebującym, jak żyć zwyczajnie, żeby inni ludzie mogli po prostu żyć.