Wilno

Kościół św. Ducha.

"Pierwsza informacja o pobycie dominikanów w Wilnie pochodzi z 1321 r., z czasów Giedymina, nie wiemy jednak ani w którym konkretnie miejscu się osiedlili, ani jak długo przebywali w pogańskim jeszcze mieście. Wedle tradycji pierwszy kościół znajdujący się w tym miejscu został ufundowany w czasach Jagiełły i Witolda. W 1501 r. kościół został przez Aleksandra Jagiellończyka przekazany dominikanom. Gotyckie zabudowania spaliły się na początku XVII w. Kolejny, barokowy, ale jeszcze nieukończony klasztor został spalony w 1655 r. przez wojska moskiewskie podczas wojny polsko-rosyjskiej. Kolejną świątynie dominikanie wznieśli w latach 1679–1688, jednak w latach 1726, 1748, 1758 została ona zniszczona przez kolejne pożary.

W 2. połowie XVIII w., na zrębie dawnych murów wzniesiona została nowa, późnobarokowa świątynia. W odróżnieniu od większości świątyń wileńskich nie był on nigdy zamknięty i przetrwał jako katolicki obiekt sakralny zarówno czasy zaborów (część kościołów zamieniono wtedy na cerkwie prawosławne), jak i czasy sowieckie. W latach dziewięćdziesiątych XX w. został przejęty przez dominikanów z polskiej prowincji tegoż zakonu. Obecnie jest to tzw. kościół polski – jest jedynym, w którym nie sprawuje się liturgii w języku litewskim.

W 1948 r. z zamykanego wtedy kościoła św. Michała został przeniesiony do kościoła św. Ducha obraz obraz Jezusa Miłosiernego. Jest to obraz namalowany w 1934 r. przez wileńskiego artystę Eugeniusza Kazimirowskiego według wskazówek s. Faustyny Kowalskiej. Po kilku miesiącach został on jednak wywieziony do wsi Nowa Ruda. W latach 1987–2005, staraniem pracującego wówczas w Wilnie ks. Tadeusza Kondrusiewicza, obraz ten ponownie znalazł się w bocznym ołtarzu w kościele św. Ducha, gdzie stał się celem pielgrzymek. W 2005 r. decyzją metropolity wileńskiego kard. Bačkisa obraz został przeniesiony do kościoła św. Trójcy.

W 1993 r. w kościele św. Ducha Jan Paweł II spotkał się z Polakami."