Wilno

Katedra - Kaplica Kazimierzowska, po lewej słynna ambona w kształcie kielicha - bardziej przypomina chrzcielnicę niż ambonę.

"Kaplica św. Kazimierza, zlokalizowana na prawo od ołtarza głównego, jest najwspanialszą z kaplic katedralnych, fundowaną przez króla Zygmunta III Wazę w 1626 r. (współfundatorem był Władysław IV). Kaplica poświęcona jest królewiczowi Kazimierzowi (1458-1484), synowi Kazimierza Jagiellończyka, słynącemu z niezwykłej pobożności, beatyfikowanemu w 1521 r., kanonizowanemu w 1602 r. i uznanemu za patrona Litwy. Wnętrze ozdabiają szwedzkie piaskowce, włoskie i karpackie granity oraz alabastry i marmury, a przede wszystkim czarny marmur z podkrakowskiego Dębnika. Na ścianach znajdują się freski o tematyce związanej ze św. Kazimierzem, wykonane w 1692 r. przez wybitnego artystę włoskiego Michelangello Palloniego. Na miejscu pierwotnego srebrnego ołtarza oddanego przez Jana Kazimierza na potrzeby odbudowy zniszczeń po potopie szwedzkim, znajduje się obecnie wspaniały ołtarz stiukowy. W centrum ołtarza umieszczono bogato zdobioną srebrną trumnę ze szczątkami św. Kazimierza, wykonaną w 1704 r. W ołtarzu znajduje się także słynny, namalowany ok. 1520 r. niewielki obraz okryty srebrną sukienką, przedstawiający Św. Kazimierz św. Kazimierza... z trzema rękami. Prawdziwą perełką jest znajdująca się w kaplicy niewielka drewniana, pozłacana XVII-wieczna przenośna ambona w kształcie kielicha. W niszach umieszczonych w ścianach kaplicy znajduje się 8 drewnianych posrebrzanych figur z poł. XVII w., przedstawiających władców z dynastii Jagiellonów. Wykonane z czarnego marmuru tablice epitafijne upamiętniają pochowanych w krypcie katedralnej królewskich zmarłych: Aleksandra Jagiellończyka, Elżbietę Habsburżankę, Barbarę Radziwiłłównę i Władysława IV. Groby królewskie, których lokalizacja była nieznana, zostały odkryte w krypcie podczas wielkiej powodzi w Wilnie w 1931 r. Uroczysty, powtórny pogrzeb szczątków królewskich miął miejsce w 1933 r.
W kaplicy jest też cudowny obraz Madonny ze Świątyni, zw. Sapieżyńską, lub Świętomichalską, namalowany w 1 poł. XVI w., przeniesiony tu z kościoła św. Michała. W rozległych podziemiach, oprócz grobów królewskich, obejrzeć można fragmenty odkrytych w 1985 r. najstarszych z zachowanych na Litwie fresków pochodzących z k. XIV w."